Yığınlar dolu bir odaya bıraktım kendimi,
Nereye gitsem bataklık…
Nereye gitsem, çıkmaz sokak…
Hep acı, keder…
Seni sevmek sana zikir etmek, nafile olsa gerek…
O nafilede seni aramak, bulunması zor olsa gerek…
Yığınlar dolu bir odaya bıraktım kendimi,
Nereye gitsem suskunluk…
Çarşafa bürünmüş tebessümler,
Doğruyu unutmuş tüm gençler,
Haykırmadan haykırır mevsimler,
Unutur bir teselliyi sevgililer…
Yığınlar dolu bir odaya bıraktım kendimi,
Nereye gitsem imkânsızlık…
Katıksız bir gecenin uykusuzluğu gibi…
Yaşanması zor,
Sevilmesi kolay olan,
Ufaktan yol kat eden karınca gibi…
YAZAR: HİKMETULLAH YETKİN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder